Ik denk bij eerste lezing aan iets 'oers' wat er al was voordat de eerste vrouw begon te baren kennelijk. Dus geen product van evolutie maar van schepping? Het ondefinieerbare mystieke begin, een ongebonden wezen, iets unieks. Op het moment dat je dat begint te zien is de opdracht je op je aangezicht ter aarde te werpen. Dan zie je dus niks meer!Het zien stopt en dan kan er iets anders voor in de plaats komen. De opdracht is dat het gaat om vereren, want hij is mijn vader, mijn oorsprong, ik kom daaruit voort en het is iets wat geëerd en gerespecteerd moet worden, waar ik voor moet buigen. Wat is vereren, vraag ik me dan af. Respecteren, vol bewondering naar opkijken, niet ter discussie stellen of eraan twijfelen, dienen, volgen, luisteren buigen. Pfff het is nogal een opgave in nederigheid! Tijdens de behandeling aan de Tafel werd het me duidelijk dat het voor mij belangrijk is expressie te geven aan dat wat ik eer in de ander. Het is een soort oproep voor mij van : wees bereid, laat het zichtbaar worden dat je het eigene in jezelf en de ander vereert. Eer het goddelijk in ieder mens en laat dat merken, hou het niet alleen voor jezelf. Doe er moeite voor. "Zie het. eer het en zeg het". Ik word er heel blij van.